Corona crisismanagement
Ik ben een opgeruimd type, houd van een georganiseerd leven. Ook in huis. Bij de eerste zonnestralen laat ik mijn opruim, schoonmaak en ‘trapkast organisatie’ talent lustig los. Heerlijk! Maar nu lukt dat voor geen meter. Wat net opgeruimd is, krijgt 5 minuten later alweer een langbestendige plek toegewezen op de tafel, bank, vloer of in de keuken. Er is niet tegen op te ruimen. Corona crisismanagement heeft zijn intrede gedaan in ons huis.
Lesmaterialen kast en wifi spoor
De boekenkast is getransformeerd tot lesmaterialen kast van de nieuwe coole meester van onze zoon; mijn man. De oh zo mooie voorwerpen die er 4 weken geleden nog in stonden te pronken, zijn verplaatst naar de bovenkant van de kast, het kookeiland, op de grond of slordig neergelegd in de trapkast. De boeken en schoolspullen van onze dochter liggen door het hele huis, als een spoor van ‘op zoek naar de beste wifi plek’.
Ik heb me er de afgelopen weken geleidelijk én gedeeltelijk bij neergelegd. Uit het opruimen van het ene gedeelte haal ik genoeg voldoening om het andere deel te laten rondslingeren. Nooit gedacht dat ik me zo goed zou voelen bij deze nieuwe balans!
Meiden tegen de jongens
Ik werk graag zelfstandig. Zelf de route bepalen, eigen beslissingen nemen, verantwoordelijkheid hebben. Waar ik voorheen, als ik thuiswerkte, de beschikking had over een volledig huis zonder huisgenoten, zat ik nu met 2 mede laptopgenoten aan tafel te werken. Terwijl ik mijn werk probeerde te doen, kreeg van het scherm rechts van mij rekensommen te horen en vragen over spelling. Vanachter het scherm aan de overkant kwamen militaire afkortingen die ik niet begreep.
Ik heb mezelf verbannen naar de kamer van onze zoon. De plek met de op één na slechtste wifi, maar hé het is er wel rustig! De mannen werken nu als team beneden, de vrouwen zelfstandig boven. Hoe fijn is dat! Yoda begint al aardig te wennen en ik vind hem al minder creepy dan vorige week. Mijn andere teamgenoot is de kat die sneaky achter mijn rug in de gaten houdt of ik wel keurig aan het werk ben.
Dat we elkaar soms helemaal beu zijn is ook een leerproces. Zo brachten we laatst alle vier in een andere ruimte onze avond door. De één was aan het gamen, de ander aan het bingewatchen op Netflix, nog een ander las een paar boeken uit en ik keek naar programma’s die ik eerder die week had gemist. Totaal tegen mijn geweten in, maar in deze onwerkelijke tijd is het een must dat we elkaar die ruimte geven.
Ongestructureerde structuur
De eerste week, eerlijk gezegd al de zondag voordat de kinderen thuisbleven, had ik al een schema bedacht van hoe de dagindeling zou zijn. Alles moest immers gewoon doorlopen zoals altijd. Kinderen starten om half 9 met hun schoolwerk, ik zou op de 3 dagen die ik werk in loondienst vanachter mijn bureau thuiswerken, samen lunchen op een vaste tijd, op normale tijd naar bed, fruit als pauzehapjes etc. Ik had alles al helemaal in kaart gebracht.
Na 3 weken is er nog weinig van terecht gekomen. IJverig probeer ik iedere dag een afgeslankte vorm toe te passen. En tel de kleine zegeningen; de kinderen eten meer fruit dan ooit, we lunchen een paar keer week met zijn vieren, mijn dochter is beter uitgerust omdat school wat later start zodat ze wat langer kan slapen. Mijn zoon is nog nooit zo blij geweest nu zijn vader zoveel thuis is en hem lesgeeft. Die structuur komt er zelf wel, in welke vorm dan ook 😊.
Kramperen in de woonkamer
Het loslaten van de houvast gaat me steeds beter af. Dan maar even een bende in de trapkast of in de keuken. Nog een wijze les van mijn corona crisismanagement.
Tussen het werken door probeer ik ook de momenten te pakken voor mezelf. Ik heb nog nooit zoveel gewandeld. Ik zoek verlaten routes op voor mijn extra lange wandelingen, en loop bij tegenliggers met plezier een paar honderd meters om. Meerdere vierdaagse leg ik af, ik zal fitter dan ooit uit deze crisis komen!
En die steeds uitgestelde kampeervakantie moest er toch maar eens van komen, hoe fijn is het dan om te starten in je woonkamer! Heb je wel de kortste route naar het toilet met die wc rol onder je arm.
–Jen
