Langzaam weer terug naar het oude
Als parttime zelfstandige doe ik eigenlijk al langer aan hybride werken. Naast mijn werk als Virtual Assistant, heb ik ook nog een leuke baan in loondienst. Een baan die ik, nadat ik net 6 weken gestart was, verplicht vanuit huis moest vervullen. Dat was even schakelen, maar ging me goed af. Zeer goed eigenlijk, want het bleek dat ik alles prima vanaf huis kon regelen of afstemmen met collega’s.
Nu gaan we langzaam weer terug naar het oude, naar hoe het was vóór corona, naar het ‘nieuwe normaal’. Althans, dat is wat ik de afgelopen weken steeds vaker lees en om me heen hoor. Ik merk dat dit me helemaal geen fijn gevoel bezorgt en het hybride werken houdt me aardig bezig.
Corona tijdperk
Ik moest er zelfs even over nadenken afgelopen week: hoe lang geleden was het ‘pre-corona tijdperk’ ook alweer? Was het nou één of bijna twee jaar geleden? Alweer bijna twee jaar dus. Die twee jaar voelde voor mij als een aangename verandering. Het heeft mij veel meer rust en balans opgeleverd. Die spitsmomenten in de ochtend en einde dag waren verleden tijd.
Mijn dag startte zoveel rustiger dat ik veel meer energie had door de hele dag heen. Het werk kon ik makkelijk afwisselen met een huishoudelijk klusje, waarna ik met frisse gedachten weer verder ging in Exel. Door de zoommeetings kreeg ik juist meer een team gevoel doordat we ook een inkijkje kregen in ieders huis en privéleven (héé leuk die kat, keuken of baby). Voor mijn gevoel had ik meer contact met collega’s dan toen ik die 6 weken op de werkvloer aanwezig was.
Nog nooit heb ik zoveel gewandeld in mijn lunchpauze. Ik wandelde samen met mijn man als hij thuis was of met een vriendin, collega of kennis. Of ik belde tijdens het wandelen met een verre vriendin om bij te kletsen. Ik had hierdoor veel meer contact met dierbare mensen om mij heen. ‘s Middags als de kinderen uit school kwamen, kon ik even met ze ontspannen om ze daarna op weg te helpen met plannen en starten van het huiswerk. Dat leverde bij hen ook veel rust in hun hoofd op.
Hybride werkdruk
Dat onprettige gevoel dat bij mij opkomt bij de gedachten om weer terug te gaan naar ‘hoe het was’, daar heb ik de afgelopen dagen best veel over nagedacht. Hoe komt dat toch en waarom vind ik het zo lastig om dit bespreekbaar te maken? Het komt omdat het mij juist helemaal niet langzaam gaat. Het gaat me juist te snel en ik heb het gevoel alsof het hybride werken al te veel ingevuld en vormgegeven is. Ook voel ik een druk om te doen wat de rest doet, want ja als iedereen weer één of twee dagen naar kantoor gaat, dan moet ik natuurlijk ook…
Dat alles voelt niet goed, ik kan niet 1-2-3 over de afgelopen bijna twee jaar heen te stappen alsof het er niet was. Ik heb meer tijd nodig. Meer tijd om in mijn eigen tempo uit te zoeken wat hybride werken voor mij persoonlijk inhoudt. Bij welke balans voel ik mij prettig? Kan ik die spitsuren voorgoed verbannen? Hoe houd ik mijn energie voor het werk en gezin op peil?
Op ontdekking naar de juiste balans
Het hybride werken heeft geen vaste vorm of inhoud. Het is maatwerk. Wat dat voor mij inhoudt, dat weet ik nog niet. Ik ben nog op ontdekking naar de juiste balans. Maar door mijn gevoel op te schrijven, heb ik vast een eerste stap gezet. Nu nog bespreekbaar maken, maar stiekem hoop ik dat ik niet de enige ben die dit zo voelt.
–Jen
